درس دوم : با كاروان هستي
ما تَري في خَلْقِ الرَّحّمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَري مِنْ فُطور.
در آفرينش خداوند رحمان هيچ خلل و بي نظمي نميبيني پس بار ديگر ديده بگردان آيا هيچ شكافي ميبيني. مُلك،3
جهان هستي بدون نقض:
از اين آيات مي توان دو نتيجه مهم گرفت نخست اينكه قرآن به همه رهروان راه حق دستور مؤكد داده كه هر چه مي توانم در اسرار عالم هستي و شگفتي هاي جهان آفرينش بيشتر مطالعه و دقت كنند. چه بسيار اسراري كه در نگاه اول خود را نشان نمي دهند و ديده هاي تيزبين لازم است تا بعد از چند نگاه آنها را بيابد. ديگر اينكه هر قدر انسان در اين نظام دقيق تر و باريك تر شود، انسجام آن را بهتر درك مي كند و اين پيوستگي، بزرگ ترين دليل بر وجود آفريدگار و مدبر دانا و توانايي است كه اين مجموعه را اداره مي كند[1]. اين آيه معناي وسيعي دارد و هرگونه عيب و نقض، ناموزوني،اضطراب تزلزل، كجي و تناقض را از آفرينش خداوند نفي مي كند[2].