نماز:
ويل دورانت مورخ مشهور آمريكايي كه اثر بزرگ ترين تأليف تاريخي قرن به شمار مي رودمي نويسد: به راستي چه نيرومند و شريف است اين دعوت (دعوت به نماز) كه مردم را پيش از طلوع آفتاب به بيداري مي خواند، چه خوب است كه انسان بهنگام نيمروز از كار بايستد و چه بزرگ و با شكوه است كه خاطر انسان در سكوت شب به جانب خدا توجه كند، چه خوش آهنگ است صداي مؤذن در گوش مسلمان كه اين جانهاي محبوس در پيكر خاكي را از فراز هزاران مسجد دعوت مي كند، كه بسوي بخشنده زندگي و عقل توجه كنند و به جان با او پيوند گيرند. در اين پنج وقت هر مسلماني در هر گوشه از دنيا از كار خود هر چه هست دست بردارد، تطهير كند و رو به جانب كعبه بايستد و رسوم و تشريفات نماز را به همان صورت كه مسلمانان ديگر در اوقات مختلف روز عمل مي كنند به عمل برساند. «نماز از سخنان پيشوايان ديني» علي «ع» فرمودند: فرزند وصيت مي كنم تورا به خواندن نماز اول وقت. (وسايل، ج 2، ص90) پيامبر (ص) فرمودند: نماز به منزله پرچم و آرم و نشانه مكتب اسلام است. (كنزالعمال – ج7- ص279) آثار ترك نماز: 1- بركت از مال و كسب مي رود. 2- بركت از عمرش برداشته مي شود 3- نور صورت از سيمايش مي رود. 4- دعايش بي اثر مي ماند. 5- تاريكي قبر و عذاب تا روز قيامت. 6- تشنگي و فشار قبر. 7- دشواري حساب. مولوي مي سرايد: جمله ذرات عالم، در نهان باتو مي گويد، روزان و شبان ما سميعيم و بصيريم و هشيم با شما نامحرمان، ما خامشيم